آنگاه که ابراهیم (ع) به فرمان خداوند هاجر و فرزند خردسالش اسماعیل را در سرزمین مکه رها کرد و رفت، پس از مدتی جیره آبی که هاجر همراه خود آورده بود تمام شد و در آن گرمای طاقت‌فرسا، اسماعیل تشنه ماند.

اجر در پی جرعه آبی به کوه «صفا» رفت و در «مروه» سرابی به چشمش آمد؛ به سوی مروه دوید و در صفا سرابی مشاهد کرد و هفت بار مسیر میان صفا و مروه را به امید گشایش و رحمت پیمود تا اینکه جبرئیل پای خود را بر زمین کوفت و «زمزم» از دل شن‌های تفتیده و داغ مکه جوشید.

هم اکنون مسعی (محل سعی بین صفا و مروه) سالنی شده است سر پوشیده به طول 400 و عرض 200 متر که در دو طبقه ساخته شده است.
می‌گویند که سعی را باید از صفا شروع کرده و به مروه ختم کرد که پیمودن صفا تا مروه یک مرتبه و بازگشت از مروه به صفا مرتبه دوم محسوب می‌شود.

اگر خسته شدی، می‌توانی بنشینی و استراحت کنی و اگر استراحت میان سعی بود از همانجا که عمل قطع شده بود، می‌توانی شروع کنی؛ لازم نیست که در سعی میان صفا و مروه طهارت و وضو داشته باشی گرچه احتیاط مستحب بر داشتن طهارت است.